او

او

او خندید،من گریه کردم

او گریه کرد،من دق کردم

او زاری کرد،من خاک شدم

او خود را به در و دیوار زد،بر سنگ قبرم برگ ریخت

او از دست رفت،برگهای خزان سنگ قبرم با حرکت نسیم رقصیدند

او دید رقص برگهای خزان را روی سنگ قبرم

او دید و بی توجه برگهای خزان را زیر پایش له کرد

او بود و نبود...

او به حال برگهای پاییزی گریست و به حال سنگ قبر خندید

او می دانست، اما ندانست

اما لبخند می زد به پوسیده شدن جسم

و جسم هم لبخند زد

او شاد شد و جسم پوسیده خوشحال از این که او شاد شده

کبوتری را که بر سنگ قبرم آه کشید ندیدم،اما او را دیدم

و او رقص برگ های سنگ قبر مرا دید و خندید...

او قه قه می زد از فرت زاری...

او خود را به در و دیوار می کوبید...

او خاک را شرمنده کرد...

او برگ ها را بوسید

اما نمیدانست که دیگر دیر شده

بالاخره فهمید

اما دیر شده...دیر