درونم سخت غریب است
غریب از این غربت است
غربتم با خودم عجین شده و سخت و غریبانه در خود می نگرم
در آریایی
اما تنها یک چیز دلم را گیرا می کند
روضه حسین من
غربت حسین من
غربت حسین من را هیچ کس نداشته و نخواهد داشت ،
غربتی که یاد گوشه ای از آن درونم را آرام می کند .
غربت حسینی که خود می داند دوستش دارم ....