غربت

درونم سخت غریب است 

غریب از این غربت است 

غربتم با خودم عجین شده و سخت و غریبانه در خود می نگرم

در آریایی 

اما تنها یک چیز دلم را گیرا می کند 

روضه حسین من 

غربت حسین من 

غربت حسین من را هیچ کس نداشته و نخواهد داشت ، 

 غربتی که یاد گوشه ای از آن درونم را آرام می کند . 

غربت حسینی که خود می داند دوستش دارم ....