کبوتران عشق باز

دیگه پیر شدم عمری نمونده

یه پیر مرد رنجور شدم

عصای دستم گم شده و 

اشک چشمم خشک شده

مدتی ست

 حسم نیست شده و  کمرم خم

نگاهم تار شده و گوش هام کر

قلمم تیز شده و خودمم هیچ شدم

می خندم و می شورم آرزوهای رنگی دوران جونی را 

می میرم و  می کشم یک انتظار خنده دار را...

بار ها و بارها دیدم از نو تر شدن هر روزه دو لب را

 لمیسده شدن دو تن را

 عاشق شدن هر روزه کبوتران عشق باز را ....  

و متعجب ابر آبی آسمان بی رنگ می گوید :   

 باشد که شاید عاشق باشند... شاید...