نمی گذرد که می گذرد نمی گذرد

نمی گذرند نگاه های پر حسرت مدعیان

نمی گذرند حرفهای عاشقانه گلهای رنگارنگ

نمی گذرند رطوبت بوسه های بچه گانه

نمی گذرند یاد ایام باران های نوازش گر

و چه سخت 

می گذرند  سایه های عدالت  بر بام خانه های عشاق

می گذرند ادعای مدعیان عشق باز 

وچه سخت تر 

می گذرد آنچه در آینه رو به روی خود  می دیدیم

می گذرد از آنچه به جسم معنا می دهد 

و رنج آور ترین حقیقت تلخ دنیاست که

نمی گذرد که می گذرد نمی گذرد...!

ادعای عاشقی نکنیم

مپندار نگاه دو کبوتر را.....

مپندار لبخند دختر همسایه را ...

مپندار بی خواب های هر شب را...

ادعای عاشقی نکنیم...

بهتر است کمی در عشق با دیده باز بنگریم 

آن هنگام است که به راحتی در میابیم

عشاق واقعی چه کسانی هستند...

آن هنگام است که دیگر قلمم شرمسار می شود از یک مشت نوشته های رنگارنگ

ادعای عاشقی نکنیم...

غریبه

همیشه حسرت داستان های عاشقانه را می خوردم

آن هنگام که حسرتم تمام شد نمی دانستم دست مایه بازی های بچه گانه شدم

در آینه ای که روبه رویش ایستاده ام

غریبه ای ناشناس را می بینمغریبه ای که از دیدنش وحشت زده ام...